Тілшіміз Айгүл Әдепбай бұл жолы өрт сөндірушілердің кранына шыққан. Ол сынып қалып... Өзі баяндап берсін.
Айгүл Әдепбай, тілші:
Айгүл Әдепбай осы жолы өрт сөндіруші болады. Өрттен сақтасын әрине, сондықтан оқу-жаттығуларына қатысамыз.
Біз негізі оқу-жаттығуға келгенбіз, дәл қазір өрт туралы хабар түсті. Міне, қазір бригада өртке жиналып жатыр.
Внимание! Дорогу освобождаем, пропускаем пожарную технику.
В подвале горела электрощитовая. Потушено до прибытия. Остальным бригадам отбой даю. Как приняли?
Біз өрт сөндіру көлігінің жүргізушісін сөзге тарттық. Оның басты міндеті бригаданы жалын шыққан жерге жылдам жеткізу. Бірақ оның да өзіндік кедергілері бар.
Қызылға өтеміз абайлап, кейде байқамай қаласың, ұшып келеді. Звукты естімей қалады, магнитафонын қатты қояды, көбіне жол бермейді.
Өрт сөндіруші дегенше жанын шүберекке түюші деу керек шығар, оларды. Сондықтан бір тәулік жұмыс істеп, 3 тәулік демалады. Жалақылары, 100 мыңға да жетпейді. Бірақ соған да тәубә дейтін сияқты.
Жалақыңыз қанша? -90 мың.
Өрт сөндірушісіз ғой иә, сіз?- Жоқ, мен аға инженер, қарауыл бастығы.
-Жалақыларымыз әр түрлі. 98-100 000-дай болады.
Сөйтіп біз асықпай оқу жаттығуға жиналдық. Бірақ асықпау деген сөз дәл өрт сөндірушілерге келмейді. Мен алда не күтіп тұрғанын елестете де алмағам, сол кезде.
-Мынау маған иә? -Иә, сізге.-Бір минут ішінде кию керек пе? -Бастаңыз. -Ал киіндім, қанша болды? –Ха-ха мен 2 минут 5 секундта киіндім.
Мен киген киімнің салмағы 10 келі екен. Ол аздай арқаңа аппарат байлайды.
Міне мынадай аппарат бар. –Бұл не үшін? аааа, ауыр ғой мынау! Мынаның салмағы қанша? -12-13 келідей болып қалады. –Мен мынамен жүгіруім керек пе? –Иә, баспалдақпен жүгіреміз. –Мынау артындағы 12-13 болады, киім 10 келі сонда 20-23 келі. Мен әзер тұрмын негізі.
Тағы жүгіріс, тағы асығыс. Көзді ашып-жұмғанша бригада дайын болады.
Біз қазір жоғары көтеріліп барамыз. Ең жоғарғы қабатқа көтерілеміз. Оқу-жаттығу бойынша бұл үйдің шатыры өртке оранған.
Мына жерден Астана алақандағыдай көрініп тұр. –Қорықпайсыз ба? –Жоқ, қорықпаймын.
Басында батырлығым да, батылдығым да басым болды. Бірақ біраздан соң... біраздан соң «бисмилланы» соқтық.
Ой, бисмилля, бисмилля! А, не болып кетті, мен түсейінші. Басым айналып жатыр.
Көтергіш, үйдің шатырына дейін көтеріп алды да... сыр берді. Сөйтіп жер мен көктің ортасында қалдық та қойдық.
Техниканың аты техника. Мына көтергіш тоқтап қалды. Қирап қалды. Қазір бізді төмен түсіруге тырысып жатыр.
Бұл түсірілімім соңғы бола ма деген үрей билей бастады. Қайдан мінгенімді... Парашютпен түскім келді. Бірақ ол қарастырылмаған. Сақтық белдіктері де жоқ. Жалғыз жол баспалдақпен түсу. Бірақ сіз түсе алмайсыз,- деп жанымдағы аға «аман қаламын» деген үмітімді азайта берді.
Аа, мен тоңа бастадым.
Астында қалған бригада мүшелері де алаңдаулы. Олар астынан, жанымдағы өрт сөндіруші үстінен қосуға тырысып-ақ бақты, техниканы.
От алдыр. От алды ма?
Сөйтіп жарты сағаттан көп әлек болып, ақыры қостық техниканы. Өрт мен үшін жайына қалды.
Менің басым айналып жатыр, мына жерден. Басым айналды біраз. –Неге? -52 метр сізге аз ба?
Менің тынысым жерге жеткенде ғана ашылды.
Ааа жер, ааа. жер, қорқып кеттім, қолым дірілдеп жатыр.
Тоңып қалдым, қолым тоңып қалды. Мен өрт сөндіруші болмаймын.
Соңында психологиялық тұрғыда шаршағанымды байқадым.
Түсірмей-ақ қойшы мені.
Өрт сөндіруші физикалық тұрғыдан шыныққан, шымыр болуы міндет. Сондықтан жігіттер спорттық жаттығуларды үзбей жасап тұрады. Өздерінің арнайы жаттығу залдары бар екен. Тоқсанына бір рет норматив тапсырады. Өтпегендері төмендетіледі. Өйткені өрт сөндіруші үшін адам өмірі қымбат бәрінен. Мардымды жалақы алмаса да, өз жанын салып жүгіреді, өзгенің жаны үшін. Не керек, өрт сөндірушілерге деген құрметім арта түсті.
Осымен Айгүл Әдепбайдың өрт сөндірушілік қызметі
аяқталды. Келесі аптада жаңа мамандық игереміз.
