Алма дегенді алатын, барма дегенге баратын ол, әрине - бала. Ісі оның шала, ойында тек дала. Әдетте, ата-аналар өз балаларына «бөтен адамға жолама, бейтаныс адаммен сөйлеспе» деп айтып отырады. Ал, ойын соңында жүрген бүлдіршін бұл ескертпелерді қаншалықты ескеріп жүр? Осыны тексеру үшін әлеуметтік эксперимент жүргіздік. Ата-аналармен алдын-ала келісіп, балаларын біраз уақытқа жалғыз қалдыруын сұрадық.
Чупа-чупс, мороженое жейсің ба? – Воды хотел и мороженое. А, хотел еще коктейль. – Давай, жүр онда алайық магазинге барып. - Іздемейді ма апа? – Ұрыспай ма? – Жоқ! - Саған бәреумен барма деп айта ма? – Ну, да.
Бала, баланың ісі шала! Әжесі 5 минут бұрын ғана ешкімнің соңынан ерме десе де, «тәтті» дегенді естігенде бәрін ұмытып кетеді.
Мамаң мен папаң іздейді ғой сені. Не болды? Сосын мен жылаймын ғой. Почему так делаешь? – Что-то не подумал. – Нельзя олай. – Теперь так не буду.
Әлеуметтік зерттеуді әрі қарай жалғастырдық. Көздегеніміз - аулада ата-ананың қарауынсыз жүрген мына үш қыз.
Сенің атын кім? – Мариям. Аружан. – Менің де атым Аружан. Кім барады мемен бірге? – Мен, мен.
Балмұздақ дегеніме алданып, бұл қыздар да соңымнан ерді.
Біреу су алып беремін, мороженое алып беремін десе де, не істейміз? Бармаймыз.
Көрші үйдің ауласында да ойнап жүрген бүлдіршін көп. Жақындап барып, әңгімеге тартып едім, тез сеніп қалды.
Жүр магазинге барып келейік мамаң келгенше. Қайда бар магазин? – Әне, тұр ғой.
Эксперимент көңіл көншітпеді. Жанына барып, жылы сөйлегеннің бәрі соңымыздан еруге дайын болды. Осыдан кейін жоғалған баланың саны артпай, қайтсін?
ҚАЛАЛЫҚ ПД БАСПАСӨЗ ҚЫЗМЕТІ:
Жоғалған балалардың көбі ата-ана қарауынсыз қалған. Анасы дүкенге кетіп қалады немесе телефонға үңіледі. Міне, дәл осындай жағдайда жоғалған фактілер көп тіркеледі.
Елордада жыл басынан бері 150-ге жуық бала іс-түссіз жоғалып кеткен. Бұл өткен жылмен салыстырғанда екі есе көп.
